Doğum  yaklaşınca kundak takımı düzülür beşik hazırlanır, bazı ziyaretler yapılır.Sancılanan kadın kolay doğum yapması için odada gezdirilir.Tavanlara ip asılır.Yasak olmasına rağmen sekmende doğum yaptırılır.sedir kenarında oturtulur.Belinin altına yastık koyulup yatırılır.Doğumdan sonra tabanca ve tüfek atılır.Doğan çocuk kırk gün yıkanır kırkıncı gün don giyerse terbiyeli olur.Yeni doğurupta henüz yataktan kalkmamış kadına lohusa veya loğusa denir.Doğum yaptıktan sonra ter döşek yatar ve soğuk su verilmez.
                 Al karası umumiyetle kırklı loğusa ve çocuklar nadir olarakta hamile gelin,güvey erkek yolcu ve atlara albastı alkarası tabiriyle musallat olan bir ruh veya hastalık ifade edilmektedir.Cin ,peri şeytan olarak tasavvur edilen bu ruh, köpek, kedi, oğlak, buzağı ,tilki ,kuş,gelin, erkek ,kefenli ölü,cadı ve nihayet insan ile hayvan vasfını bir arada bulunduran insan hayvan şeklinde görüldüğüne inanılır.Alkarası nehir,ahır,samanlık,viraneli,ıssız yer, kaya ,çeşme ve su kenarlarında ikamet eder.Lohusa ile yavrusunu albasmaması için kırk gün kırk gece yalnız bırakılmaz.
                Kırk basması loğusa ile çocuğuna kırk gün içinde gelen hastalığa denir.kırk basmaması için kırkı içinde iki loğusanın kendileri ile çocuklarını karşılaştırmamak karşılaştıklarında loğusalar iğne değiştirirler,öpüşürler bir bardak suyu yarı yarıya içerler çocuklar sırt sırta getirilir.
                Kırklama loğusa ve çocuğu umumiyetle kırk gün sonra kırk basması tehlikesine maruz kalmaması için kırklama adı verilen yıkandıktan sonra kırkıncı gününde kırk kaşık suyun içine altın ,tesbih kırk tane arpa koyarak ilistir(süzgeç) içinden geçirilip bu suyun çocuğun ve anasının başına dökülmesidir.
                Halk gönlündeki arzusunun gerçekleşmesi için adak adar.Adak daha çok çocuğu olmayan ailenin çocuğunun olması,çocuğu yaşamıyorsa yaşaması gurbette ise çabuk kavuşması evlendiğini görmesi hasta ise iyi olması , yapamadığı işte başarılı olması kız ise istediği erkekle, erkek ise istediği kızla evlenmesi içinde bulunduğu bir kazayı atlatması her türlü zor durumdan kurtulması sevince kavuşması için adanır.Çoğu adaklar evliya ziyaretleri dua okumak evliyaların bulunduğu ağaç dallarına çabut bez ip asmak dilek tutmakla yapılır.Evliyalar yaylamızda karakaya,kadırga,baldıran ve alancık evliyaları tahmin edilir.

Eski düğünlerimiz: Düğünler cumartesi pazar pazartesi olmak üzere 3 gün yapılırdı.Cumartesi kına düğünü yapılır.Kına düğününde geline kına yakılır.Ağıtlar yakılır.Gelin ağlatılır.Kadınlar eğlenirler.Pazar günü kız evinde öğlene kadar düğün yapılır öğleden sonra düğün damat evine taşınır.Gelin güvenlik açısından atlı ya da yaya olarak sapa yollardan damat evine getirilir.Gelin eve girmeden damat koluna girer birbirlerinin ayağına basar.Hangisi erken ayağına basarsa onun sözünün dinlendiğine inanılır.Tabancalar atılır.Gelin damat evine girerken ahırda inek çıkarılır.Eşiğe su tası konulur.Gelin tasa tekme atar.Gelinin başından fındık ya da şeker dökülür.Öğleden sonra düğün damat evinde devam eder. Gece dinamit atılır. Pazartesi günü yağlaş düğünü adı altında düğün devam eder.Yemekler yenilerek düğün sona erer.

 İmeciler: Köylü genç kız ve erkek toplanır otuz kırk kişilik grup halinde kaval kemençe eşliğinde sırayla tarla beller tarla kazarlar tarlayı bellerken tek ses çıkar,tarla kazarken dönüm denilen kazma şeklinde kırk kazma tek sesle aynı anda vurulur.Mısır soymak için geceleri sırayla mahalle evlerinde yine çalgı eşliğinde mısır koçanı soyulur.Oyunlar oynanır yemekler yenilirdi.Yeni ev yapanlara yardım edilir.Ağaç ve taşlar kemençe eşliğinde şenlik ile güle oynaya taşınırdı.Kemençecilerimiz merhum Osman KARA , Fehmi KARA ve halen hayatta olan Şakir DİLLİ , Nazmi KÖSE’dir.Yazın göçlerimiz toplu halde yürüyerek Gümüşhane’nin yaylalarına çıkardı.Yayla yollarında imecilerde yaylalarda şenliklerde genç kız genç erkekler sevdalık ederlerdi.Evlenmeler genelde kaçırmayla olurdu.

Halk ağzından sözcük derlemeleri:

AAH:                             Hayır yok                                                 
BAYAK:                         Demin
ACISU:                         Maden suyu                                            
BERBAT :                     Kötü
ADAK:                           Nezir                                                       
BET:                              Çirkin
AĞŞAK:                        Huni şekinde ortası delik                        
BELEŞ:                          Bedava                         
BULAŞIK:                     Karışık
ARIK:                           Zayıf                                                                                                                        
AVGAR:                          Bıldırcın tutmaya yarayan alet                             
AVUZ:                             Doğumdan sonraki ilk süt                       
BOSTAN:                        Salatalık
AYLAK:                           Başıboş                                                    
BİLEKİ:                           İçinde ateş yanan ve ekmek pişirilen taş                                                                                               

KUFA:                         Tahtadan yapılmış sırtta  taşınır su kovası          
HOZAN:                      Bahçe
HIZAN:                       Çocuk
HIR HIZAN:               Çoluk çocuk
HANTAL:                    Battal
HOBUR:                      Hortlak